İnsana Dair Şiiri - Muhammed Okay

Sağır olan gece değildi;
sessiz çığlıklara
gökte yankılanan feryadı isyana
kör ve sağır olan insandı.
Gece yarısı ile bilenip
Gece yarası ve şiir sızısı bırakan.
:
İnsandı;
İsmi taşa yontulurken
kendisi taştan daha sertliğin
yontulmaz ve varılmaz zirvesinde duran,
Aslı ,kibrinin gölgesinde hafi kalan.
Varlığı en berrak suda aranırken
Kendisi, heveskârlığının dalgalarında
savrulup
Gelgitleriyle bulanmış suyunda
kendi bataklığında zayi olan.
:
Ve insandı;
Payesini her şeyin üstünde tutup
Kendini payitaht ilan ederken
Kendi gecekondularının arasında
Yalnızlığının rütbesine her gece
selam duran
ve ona tereddütsüz teslim olan.
:
Ve insandı;
Bedeninden önce aklını ve yüreğini
yolcu eden,
Her gidişinde de yaşadıklarından
damıtıp istiflediği kederini,zehrini
filizlenip yetiştiği toprağa zerk eden.
Geride ölgün bir kent bırakıp
Kendi kuraklığıyla
Iraklara zamansız giden.