Insan Zuhurzaman Şiiri - Seyfi Karaca

Bir su bardagi belki,
Dert ile dermanlasacagi belirsiz belki son damla..
Yorulan gövdenin corak topraklari gibi takatsiz
Söylemeye mecalini konusacak ne haldesin boslugu kadar dünyadan dönüyorsa devran
Efkari bozuk , amma cildi düzgün olsun diyelere cevre yoldur artik
Durmaksizin öte taraflara giden
Agir ve bezgin katarlara icerden ve uzaktan
Hem kendisidir merama mahsus mecra, hem hickimsedir gören göz küllenen his..
Kapi üstünde unutulan kilit gibi
Oturulan yerde mümkünü tükendikce alisverislerde ancak gevseyen zuhur zemberek
Hic kimsesizlikle laflasmaya dahi..
Ve dahi uzanip icmeye su bardagindaki iyilik saglik güzelligi
Nasip o dur ki yasayarak degeri bilinen anlasilan ve yasatilan kiymettir
Nasip degildiyse dogmakla ölmek adar eksik
Gedik
Ziyan
Zararinaydi cok katli carsilarda ve cokseritli yollarda can cekiserekten
Insan zuhur ve zaman

Nisan / 24