İnsan Yürekleri Şiiri - Ömer Tural

İNSAN YÜREKLERİ

Bizim büyüklerimiz vardı,
Okuma yazma bilmezlerdi ama
Hayat mektebini okumuşlardı.
Onların diplomaları duvarda değil,
Yüreklerinde asılıydı.

Küçük büyüğü sayar,
Büyük küçüğü sever, korurdu.
Hocamız vardı, hem şair,
Vahit Hastürk — yöreyi şiirleriyle anlatan.
Hocamız vardı, Rafet İlhan —
Taziyelere erinmeden giden.
Ahmet Savcı hocamız
Dedikoduya meydan vermez,
Yol üstündeki taşları toplardı.

Her zaman ismini yâd ettiren muhtarlar,
Karagöl’ün çelik taşlarına
Adlarını yazdıran:
Arif Baykurt, Hamdi Özkay.

Benim gençliğimin muhtarı ise
Mahmut Milli…
O değil kanlı olsaydı ben muhtar,
Kim bilir ne hengâmeler çıkardı.
İşte öyle bir idareci,
Öyle bir hoşgörülü…

Sokak lambalarımız yoktu ama
Karanlığı aydınlatan
İnsan yürekleri vardı.

Ömer TURAL, Duyguların şairi
3, 10, 2025 - Ankara