İnsan Vilayetinde Kimbilir Nezaman

Meğer ki aklı uzakları yatkın bir iz bulmuştur seni
Bir gölge düşmüştür eski gazellerden gramofon dönen çala, belki de çiçekten
Vurgunak şeylerle, can yarısı belki suzinak...
Susam sihirli gizemlere sırmalanmış gırnataların tellerini dolaştığı arafta sen
Ne gezersin sağnaklarına pınar olup, bütün gelen giden duraklarda yağmurlara karışık
Adsız aşıkların yazı yazan defterine körkamaşık
Ne talihsizmiş gönül kafeslerinde çırpınan kuşları sevdanın
Yere göğe yetecek kadar şarkılara yürek yakmış demeden
Sırılsıklam ıslanmış ışıklara ve caddelere geniş mi geniiiiş
İnsan denen şehri vilayetinde sen
Bahar yerinde serçe zaman
Şimdi heryere aynı anda erişen

Seyfi Karaca........Nisan / 12