Kaç hayat yaşıyor insan,
koşarken yalnızlığına durmadan.
Terk edilmiş istasyonlar,
bomboş duraklar ve yorgun metrolar.
... Kapımı bir yalnızlık çalar
ellerinde hüzün, yüzün de yüzüm! .
Kayıt Tarihi : 3.2.2014 09:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!