İnsan ve Ömür Şiiri - Tahir Özdemir

Zamanda eriyor insan.

Solan sadece bir çiçek değil, insan.

Dağlar bile olduğu yerde
Sen neyin çabasındasın insan.

Eskiyen sadece eşya değil, insan.

Konmasaydı pencereye
Yıllardır ne yapardı insan
Nasıl geçerdi onca vakit.

İnsan insanda yok olur imiş.
Taş bile mert
İnsanda olmayan.

Bitmeyen yoldur ömür ve sonrası.
Oysa, bir noktadır
Koskoca ömür, hayat.

Giden Eylül değil ömrüm.

Anlarsın ömrün sonunda.