Şiir yazıyordum gece ışıkta,
Hayallerimin kölesi olduğum,
Karanlık kayboldu,güneş ufukta,
İçimde serin bir karanlk buldum.
Mana bulduğunuz derdim çok fazla,
Ruhum kağıt oldu kalem ise nefsim,
Benim içimdeki o büyük hırsla,
Hırsımla azmim yalana teslim.
Gözlerim artık bir demir balyoz,
Baktıklarımın ruhunu yiyorum,
Dağın tepesinde gümüş bir horoz,
Horozdan misali bir ses duyuyorum.
Gözlerim varya öyle bir vefa,
Öyle bir vefaki ruhumu yemişler,
İçimden bağırmışım,belki bin defa,
Duymuş beni insan misali dervişler.
Kemal Sayar
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta