İnsan Vaktinde Ölmeli Şiiri - Kemal Oğuz

İnsan dediğin şu mahluk, güzel ölmeli
Zamanı geldiğinde edebiyle ölmeyi bilmeli
Kendi ayağıyla ölümün üstüne üstüne gitmeli
Ahir ömrünü tam orta yerinden ikiye bölmeli

Hayat dediğimiz bu oyun, zaten iki perdeli
Yarısı yerin üstünde, kalanı ise altında geçmeli
İnsanoğlu akıllı olmalı, ne istediğini iyi seçmeli
Göç vakti gelince de dört kolluya binip göçmeli

Daha doğrusu insan, vaktinden önce ölmeli
Yaşının birinci rakamı beşi bile görmemeli
Hadi bilemedin, altıya asla ermemeli
Ki; ölümü, sevmeyenlerine bile acı verebilmeli

Öyle yetmişine kadar filan direnmemeli
Seksen beşini devirdikten sonra ölmemeli
Yani anlayacağınız, torununun oğlunu görmemeli
Vakti zamanı geldiğinde, oturup güzel güzel ölmeli

Her tarafı büklüm büklüm bükülmemeli
Dizleri alnına, çenesi karnına değmemeli
Yıllarca bir ayağı çukurda beklememeli
Hayattan iyice sıkılıp ölümü özlememeli

İnsan dediğin; henüz hayattan zevk alıyorken ölmeli
İnsan dediğin; felekten bir gün çalıyorken ölmeli
İnsan dediğin; herkes onun için ağlıyorken ölmeli
İnsan dediğin şu mahluk; vaktinde ölmeli, vaktinde ölmeli…