İnsan,umutlarının ve Yarınlarının En Tut ...

Bir gün daha biter,
Eksilir insan gün gün ömür takviminden.
Geçen günün yorgunluğu,
Hayal kırıklıkları,hüzünleri birikirken ruhta,
Yeni güne dair umutlar uyanır zihinlerde,yüreklerde.
Uyanır da sabahı sabırsız eder dört duvar ardından.
Günün ilk ışıklarının yeryüzüne değişiyle,
Göz kapaklarının aralandığı pencerelere
Ruhtaki ümitlerin gün ışığı yansır billur camlardan dışarıya.
Pencerelerde kavuşunca iç ve dış ışıklar
Umuda kalkan yeni bir gemi kalkar insanın yüreğinden,
Zihninden,
İç limanından.
Kalkar da yaşamın okyanuslarından gökyüzüne,
Bir limandan başka bir limana
Bir martı gibi özgürce kanat çırpmanın,
Bir yelkenli gibi heybesinde bütün rüzgârları taşımanın heyecanı,
Telaşlı sevinci gelip çarpar ayaklarına,ellerine, gövdesine.
Daha sonra gövdesinden sızıp ulaşır sınırları hesaplanamamış varlığının tüm coğrafyasına.
Yeni gün; yeni bir doğuşun,
Yaşama yeniden dokunuşun en güzel sebebidir.
Çünkü insan; yorgunluğuna inat,
Kanatılmış yaralarına,
Karartılmış yarınlarına
Giyotinden geçirilmiş bekleyişlerine rağmen
Umutlarının ve yarınlarının en tutkulu yolcusudur.