En mübariz olan hasletler kurutuluyor
Tefekkür adım adım insanı terk ediyor
Hisler tarumar oluyor vicdan kararıyor
Zaman insan için sanki yerinde sayıyor
Aynalar boy boy duvarlarda boy ölçüyor
İnsan, suretine bakıyor halinden geçiyor
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta