İnsan Tanırım Şiiri - Veysel Şimşek

İnsan olan belli olur huyundan,
Hem huyundan hemde asil soyundan,
Asla geçmem kötülerin köyünden,
Ben sadece doğru insan tanırım.

Temizliktir sade tas ile hamam,
Ben kötüye asla iyidir demem,
Kötü olan babamda olsa tanımam,
Ben sadece dürüst insan tanırım.

Üç kuruşluk leşe gözünü diken,
Zorba olup masum canları yakan,
İnsan gibi insanlığa diz çöken,
Bu dünyada dürüst insan tanırım.

Bir lokma ekmeği ona paylayan,
Yalan değil gerçekleri söyleyen,
Ömrünü dostluğa hibe eyliyen,
Ben sadece harbi insan tanırım.

Diyelim ki nankör benim kardeşim,
Ömür boyu onunla olmazki işim,
Ben harbi insanla hoşnutum hoşum,
Kim olursa olsun insan tanırım.

Bağışlayın sözüm biraz kabaysa,
Hoş yaşamak bu dünyada çabaysa,
İnsan olmaz amca, dayı, babaysa,
kim olursa olsun insan tanırım.

Tanımak istersen garip şairi,
Sen karar ver oku çoktur şiiri,
Veysel der; Dürüstün nerdedir yeri,
Silinmez kalplerden insan tanırım.