“ İNSAN SEVGİSİ VE ADAMLIK “
Yeter yaratan aşkına, yeter artık, yeter durun
Üzmeyin şu canları, ne kalp kırın ne de vurun
Ne günahı var eşinin, ne günahı var yavrunun
Böylemi ayakta kalacak, senin onurun gururun
*** *** ***
Şöyle bir düşün bakalım senin hiç yok mu kusurun
Bu anlamsız tavırlarla, nasıl sürecek huzurun
Yanlışlardan dönün artık, silin maziyi dondurun
Dünya fani, ömür kısa, güzel şeyleri ondurun
*** *** ***
Bu mudur sanki erkeklik erkeklik güçsüz ezmek mi
Kendini adam sanıp da, sonra salınıp gezmek mi
Zindan edip hayatı, çevreni hep üzmek mi
Yaşamaktan bıkıp da, acep candan bezmek mi
*** *** ***
Yurda göz diken olursa, işte ona hesap sorun
Tam sırasıdır o zaman erkeklik, onur, gururun
Bütün bu göstergeleri, öyle zamanda oldurun
İşte o zaman kudurun, o zaman çekinde vurun
*** *** ***
Biraz sevecen olup, insanları seversen...
İnsancıl duygularla, kol ve kanat gerersen
Hâl ve bütün ahvalinle, olgunluğa erersen
Semeresi güzel olur, incitmeden derersen
*** *** ***
Güçsüzlere kucak açıp, sessizce kaybolduğun
İnsanları sevdiğin, çıkar aşk ile dolduğun
Ne zaman görülürse, soldurmayıp solduğun
O zaman tescillenir, senin bir adam olduğun
#retor
#RefahTorlak
#İnsanSevgisiVeAdamlık
Refah Torlak
Kayıt Tarihi : 26.10.2007 16:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aile içinde terör estiren, eşine ve çocuklarına iyi muamele etmeyen dolayısıyla da sevgi ve şefkatten mahrum evlâtlar yetiştiren anlayışsız, kaba kuvveti erkeklik zanneden Andavallılara atfedilmiştir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!