Gitmek Farz Olmuş /... Hicivkâr Şiir

“ GİTMEK FARZ OLMUŞ “

İnsanlar kendi evinde, kiracı olmuş
Her türlü uygunsuzluk, baş tacı olmuş
Falcılık, üfürük, her şeyin ilâcı olmuş
Bu nasıl iş bir türlü, anlayamadım
Kadınlar ne ola ki, erkekler bacı olmuş

Kardeşler kardeşe, kin saçar olmuş
Yarenler sohbetten, hep kaçar olmuş
İnsanlar birbirine, el açar olmuş
Görüp de yazmakta yetmiyor amma
Ne gelir elden, bu can da naçar olmuş

Yaşamak stres yükü, kod acı olmuş
Terziler değişmiş, adı modacı olmuş
Daire de söz sahibi, artık odacı olmuş
Herkes darboğazda ama, hiç geri kalmaz
İçmeye su bulamayan, viski sodacı olmuş

Gerçek denilen sözler, hep gaflık olmuş
Dürüstlük ve sadakat bir saflık olmuş
Centilmenlik iyi niyet, tuhaflık olmuş
Televizyon, bilgisayar, çıktı çıkalı...
Kitaplar hiç okunmadan, sahaflık olmuş

Güzelim methiyeler, dil yarası olmuş
Sanat ve sanatçılık bir yüz karası olmuş
Değer verilen insan değil, parası olmuş
O eski konaklar, dönmüş siteye
Yemyeşil bahçeler, sokak arası olmuş

Adalet menfaate, göz yumar olmuş
Gençliğin başı bozuk, tarumar olmuş
Daralan gaipten, hep umar olmuş
Gelecek beklentisi, şans oyunları
Piyango, loto, toto ve kumar olmuş

Kocamış beygirler, sanki tay olmuş
Esnafın, sanatkarın, hakkı zayolmuş
Orta direk memur işçi hali vay olmuş
Eski alışkanlıklar da şimdi değişmiş
Kola Hamburger yemek, kahvaltı, simit çay olmuş

Derdime ortak kalemim, bir de saz olmuş
Bu hiciv, bu nükteler, kime arz olmuş
Değişmiş anlayışlar, başka tarz olmuş
Alışamadığım böylesine, garip dünyayı
Terk edip de gitmek, artık farz olmuş