İnsan Sanmıştım Şiiri - Ahmet Mermer

İNSAN SANMIŞTIM

Öyle bir canım derdi ciğerimi delerdi
Dili bülbül gönlümdeki gülleri dererdi
Benim için dünyada ondan başkası yoktu
Sanırdım ki sütte kara var da onda yoktu

İnsan sanmıştım bakıp ta boyuna posuna
Hissetmedim kurtmuş gizlenmiş kuzu postuna

Nelerden vaz geçtim onun için neler verdim
Her şey onun içindi kendimi feda ettim
Yarın ne olur kaderde ne var bilinmezmiş
Yürekli sandım ciğeri beş para etmezmiş

İnsan sanmıştım bakıp ta boyuna posuna
Bilemedim kurtmuş bürünmüş kuzu postuna

Aldatan bizden değil demiyor muydu nebi
Zalim haydi duymadın işitmedin mi peki
Gönlümü aldattı mutlu mudur bilmiyorum
Sormayın ne hinmiş söylemek istemiyorum

İnsan sanmıştım bakıp ta boyuna posuna
Ne bileyim kurtmuş saklanmış kuzu postuna

Yalanla iman bir arada olamaz diyor
Hem de yalanları gerçek diye sıralıyor
Bıraktım onun ipini terk etim yanını
İşitmek istemiyorum artık yalanını

İnsan sanmıştım bakıpta boyuna posuna
Fark etmedim kurtmuş sarılmış kuzu postuna

Hep tuzak kurarmış mimlediğinden habersiz.
Müptezelin tekiymiş arlanmaz terbiyesiz
Saymıyormuş kalp hırsızı kaç kişi kandırmış
Atılan yüzüklerden koleksiyon yaparmış

İnsan sanmıştım bakıp ta boyuna posuna
Anlamadım kurtmuş gizlenmiş kuzu postuna

Ahmet Mermer
Ağustos 2023 / Kağıthane