Kıymet verdik insan sandık eşeği
Altına sermiştik ipek döşeği
O zannetti bizi sadık uşağı
Bir gün olsun inadını kesmedi
Anlayış gösterip inat kesseydi
Bana değil inadına küsseydi
Aramızda ılık rüzgar esseydi
Affederdim şu inatçı eşeği
Yem verdim suyunu ihmal etmedim
O küsse de ben küseyim demedim
Kasaba vermeyi hiç düşünmedim
Buna rağmen hatırımı saymadı
Yeter artık zulüm bana çok geldi
Altın kaşağıyı neden az gördü
Çoktandır kendini ilime verdi
Hala ümidim var ipin kesmedim
Kayıt Tarihi : 8.12.2014 16:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Emeğe saygı duymayan inatçı kişilere sitem edilmektedir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!