İnsan Pazarı Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Can pazarında meta olmuş umutları,
Acımasızca…
Açık artırmaya sunuyor gözü dönmüş caniler.
Kirli ellerdeki masum yürekler çırpınıyor,
Bir çare.
Tezgahların albenisi fazla,
Ruhlar göçüp gitmiş merhamet yalancı,
Bir sıkımlık can çırpınır duyan yok,
Çok yazık!
Tanımaz, duysa anlamaz dil yabancı,
Korku had safhada, gözler yuvasından fırlamış
Ucuza satılıyor insanlar tezgahlar sahipsiz.
Köle pazarında güzel gözlü melez!
Elleri bağlı yalvarır mı?
Esaretin önünde diz çökmüş,
Kaderi galip.
Cezalıdır doğuştan anası kayıp
Hayatın prangasında sarılı ayak bilekleri,
Hal hal kırık…
Burnunda hızması kabuk bağlamamış,
Yarası taze!
Gözyaşı oturmuş Gamzelerine,
Derin nefesi acıtıyor canını,
Nasır tutmuş ayakları uyuşuk.
Esir pazarında gözleri buğulu
Hayvan pazarılığı mıdır eller sıkılıyor?
Suratlara zafer sevinci yapışmış
Vıcık vıcık…

Bilinmeyen bir sonun başlangıcında, isimsiz garip
Hangi gönlün mültecisi olur meçhul
Hangi yitik kentin kaldırımlarında süzülür!
Bir bey konağında hanım belki,
Belki; evin mahzeninde yıllanacak,
Kaderi bu kez cilvelenmeden kapıları arkasına kadar
Açar mı?
Belki de kilit kırık.

İri gözlü melez kız!
İpleri başka ellerde oyuncak
Oradan oraya sürükleniyor acımasız
Güneş doğmaz.
Mevsim tanımamış baharlar kayıp
Geçtiği sokakların dolunayı tutulmuş
Katran karası geceler düşer peşine.
Yıkamakla temizlenmez alın yazgın.
Sen!
Esir pazarında iri gözlü bir melez kız!

Gamze YAĞMUR

27/05/2013