İnsan Pazarı Şiiri - Nilgün Toptancı

Satılık bedenler
Öylesine yerden yere vurulmuşki
Unutulmuş bir köşede
Parçalanıp atılmış
Buruşturulup fırlatılmış misali

Bu düzene akıl sır erdiremiyorum

Zaman kadının mal
Erkeğin pazar olduğu zaman
Vakitler durmuş
Aşklar unutulmuş
Her görülen göze,kaşa yüze
Aşık olup
Soluğu yatakta alma vakti artık
Çözemiyorum
Hiç bahar yaşamıyoruz ki
Ayaklarımızın altında sararmış yapraklar
Üzerimizde ağlamaya hazır bulutlar var
Sonra giyinir üstüne şehir
Beyaz bir elbise
Gün döner yine ağlar
Ama gülmüyor
Güldürmüyor hiç...