İnsan Olur mu? Şiiri - Süleyman Zaman

Konuşuyor pentagon generali
Uzanır mazluma, zalimin eli
Açtım şapkasını, göründü keli
Kendini gizleyen, insan olur mu?

Demokrasi deyip, girdi Irak’a
Girmiş havalara, satıyor caka
Elbette bitecek, bir gün fiyaka
Kendini bilmeyen, insan olur mu?

İnsan hakkı deyip, insan öldüren
Nice gülü fidan, iken söndüren
Dünyaya sahip çıkıp, benimdir diyen
Ben merkezci olan, insan olur mu?

Gördüm haberlerde, herzeler yiyor
İnsanı öldürmek, ne zevkmiş diyor
Nedense kendini, insan sayıyor
Böylesi bir kişi, insan olur mu?

Eğer çok zevkliyse, ver sen kanını
Gösterdin herkese, vampir yanını
Sen mi verdin bunca, insan canını
Saygısız bir insan, insan olur mu?

İfrit oldum, bir despotun sözüne
Nasıl bakar, bunca insan yüzüne
Uymuyor ki özü, insan özüne
Sadist olan kişi, insan olur mu?

Her şey olur başka, şeyin gereği
Acıma yok, sanki, taştır yüreği
Öldürmeye dönük, onun ereği
Ahlaksız bir insan, insan olur mu?

Akıtıyor zehir, saçan irini
Altı alay, üstü kalay birini
Kötüye kullanır, tüm cevherini
Tahrikçi bir insan, insan olur mu?

Hiç iz bırakmadan, yürüyor kardan
Hissizlik zikretmiş, sanki damardan
Örümcek kafalı, öfkesi baldan
Paldır, küldür insan, insan olur mu?

Baklayı çıkardı, koca ağzından
Ot bitmez, onların bastığı yerden
Hiç iyilik bekleme, ciğersiz serden
Çapsız bir insan, insan olur mu?

Zevkle anlatıyor, öldürdüğünü
Zehirce kullandı, kalın dilini
Çekmemiş kabzadan, katil elini
Banalca bir insan, insan olur mu?

Hey insanlar artık, siz de uyanın
Dönen dolapların, farkına varın
Kıyıcı olana, siz karşı durun
İnsaniyetsiz hiç, insan olur mu?

Zamanım acıyla, dolu bedenim
Ben böyle insana, insan mı derim!
İnsanı seveni, ben de severim
Sevgisiz bir insan, insan olur mu?

09.02.2005