Karanlığın kalbinden bir şelale akınca aydınlığa
Tatlı bir nehir bulaşır toprağın damarlarına
Dokunduğu zaman öyle okşar ki bu su değeni
Ağaçlar bile sıyrılır kabuklarından girmek ister içeri
Sonra sonsuz gemiler açılır tüm dünyanın kapılarına
Yıldızları saran trenler peronlardan kalkar ardından
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta