İnsan olmanın ızdırabı

Yaprak düşerken dalından
Gözyaşı akar canından
Ayrılık vakti gelmiştir vatanından
Rüzgarla acı bir raks eder yazgısından

Yağmurlar yağar göklerden
Yapraklar dökülür dalından
Dolunay gizlenir geceden
Solar mevsimler içimden
Yinede sen hey sen
Çıkmaz mısın solmaz mısın kalbimden

Ne dallar unutur yaprakları
Ne yapraklar solumak ister sonbaharı
Hayatın o güzide neşesinde
Aşkın ta can evinde
Muamma kalır insan olmanın ızdırabı

Gecenin karanlığında ki karıncanın sesi
Dalga 🌊 dalga akar kalbin gözyaşı
Bu Alemin değişmez kaidesi
Her gelenin boynundadır kefen giysisi

Toprak anasıdır ağaçların
Ağaçlar yuvasıdır yaprakların
Aşk ile yanan
Bağrına düşünce toprağın
Neşvunema bulacaktır
Yüreğinde iman olanın

Allah diledi yüce katından
Soru sorulmaz hikmetinden muradından
Bir hüzünlü muamma çıkmaz ki aklımdan
Sınıyordur seni Rabbin unutmadıgından

Vesselam

Bayram Budakoğlu