Tâ yüreğimin derinliklerinden kopup geldi,
Öyle bir feryat ki,tüm sîneleri deldi,
Kasırga,tûfan,feryâd-ı fîgan çıkar ayyûka,
Herşeyiyle hayat bana,hakîki bir ders verdi.....
Yaşıyorum bir yudum nefes için,
Yok haddi,hesâbı dert,keder ve çilelerin,,
Ham olan bedenim pişmekte bunlarla,
Elbet var bir diyeti,dünyaya insan olarak gelmenin.....
Kayıt Tarihi : 26.1.2012 22:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Tetik](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/26/insan-olmanin-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!