Kıpırtısız sularda bir sandal gibi kaldım,
Demir attım içimdeki bitmez yalnızlığa,
Yalnızlığım ile hayal ülkesine daldım,
Alışırım diyerek o bitmez ıssızlığa.
Masal kentiydi belki içinde gezdiklerim,
Yaşanan gerçekler yerle yeksan eder iken,
Bilemedim neydi bu hayatta sezdiklerim?
Belki bir güldü, belki çiçekte bir diken.
Yalan-gerçek dünyasında böylece dolaştım,
Kimi yalana, kimi de gerçeğe ulaştım,
Dere-tepe demeden bir çok yolları aştım,
Dönüp baktım halime, insan olmama şaştım.
9 Mart 2020 Pazartesi
Yusuf Bulut 2Kayıt Tarihi : 31.8.2022 20:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Bulut 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/08/31/insan-olmama-sastim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!