İnsan Olmak Pek Zormuş!

İNSAN OLMAK PEK ZOR’MUŞ!
===========================

Akrebin kıskacında, tüm bakışlar mor ışık,
Kilitlenmiş kapılar, sözde onlar barışık…
Çivisi çıkmış dünya, artık tümden karışık,
……….Bu hayatta dürüstlük, gözlerde ab-ı şormuş,
……….Kalmadı güven namus, insan olmak pek zormuş!

Acı dolu dünyada, bunlar farklı hayattır,
Taze gibi görünse, ta başından bayattır.
Sesini duyur haydi, ölümüne dayattır,
……….Sararıp soldururken, her şey bizi çok yormuş,
……….Unutulmuş dostluklar, insan olmak pek zormuş!

Tel örgüler kirlenmiş, zalim adam vururken,
Pis ellerde silahlar, sakin gibi dururken…
Atılan bombalarla, birçok fidan kururken,
……….Göklerde öbek öbek, bulutlar koyu mormuş,
……….Şu ömürler misafir, insan olmak pek zormuş!

Göçebe çadırında, içten içe ağlarken…
Acımasız zalimler, bilekleri bağlarken,
Boynu bükük duruşu, yürekleri dağlarken
……….Hüzünlenen tüm gözler, ateşte yanan kormuş,
……….Özgürlükler yasaklı, insan olmak pek zormuş!

Kan bürümüş gözlere, masumlara saldıran,
Oturmuşlar yan yana, yasal gibi çaldıran.
Kapsam dışı yapıp da, tüm hakları kaldıran,
……….Zebani var içerde, durmadan soru sormuş,
……….Tüm canlılar içinde, insan olmak pek zormuş!

Hakan KURTARAN
06.02.2009-Aydın