En büyük acıyı yaşatarak gelirsin dünyaya,
El bebek gül bebek büyütülür sün.
Ve kaygını taşır bir sürü insan.
Düşersin yaralanır bir yerlerin.
Kalkarsın acıların başlar başka yüreklerde,
Hayatı omuzlarsın en ağırından,
Sevdanın yükü biner yüreğine öldüresiye.
Çalışırsın alır-verirsin.
Kızar üzülürsün.
Kırılırsın.
Sevinçlerin ekseri yarım kalır.
Ayrılıkları yaşarsın en uzunundan.
Ayrılığın acısı oturur yüreğine, kalkıp gitmeyi bilmezcesine.
Dünyaya gelme sırası bekleyenler gelmeye başlar,
Sen dolanıp durursun Hastahane koridorlarında.
Gururlanırsın, mesuliyetin bağlar elin kolunu.
Kazanınsın zorlukla,
Verirsin bin bir güçlükle.
Yersin içersin,
Yemez yedirirsin, yemez ağlarsın.
Üşürsün gider gelirsin.
Aklın sana bin bir acı yaşatır.
Vicdanın ve yüreğine acılar dolar.
Yorgun bedenine acılar ve ağrılar yuvalanır,
Güç ve kuvvetin azalır, feri gider gözlerinin,
Nefsin boyun eğmez Hak söze,
Çekersin ibadetten çileyi.
Çekersin her tür çileyi,
Kısaca İnsan olmak nede zor.
09.01.2017 Şiir Atila Yalçınkaya
Atila Yalçınkaya
Kayıt Tarihi : 3.3.2019 12:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!