Konuşunca insanlar tarafından dışlanılmayı anladım
Ama susmuş bir şekilde durmam da sanki bir rahatsızlık
Asıl rahatsızlık bende mi onlarda mı diye düşünmeye başladım
Ben neden sırf bu insanlar istedi diye susuyordum ki?
Hadi ben onlar için değiştim diyelim
Ya onlar benim konuşur halimi bir kez olsun hazmetmişler miydi?
Hayır demeye lüzum bile duymuyorum
Zaten hep lüzumsuz işlerle uğraştığım için bu haldeyim
Ne gerek var bu lüzumsuz insanlara?
Ne gerek var?
Hatta ne hacet var
Benim işim insan olmak
İnsanlarla olmak değil
Bunu bir öğrenemedim.
Kayıt Tarihi : 13.2.2013 22:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mevhibe Eymen](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/02/13/insan-olmak-94.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!