İnsan Olmak Şiiri - Tuncer Türkdoğan

İNSAN OLMAK

İnsan doğmak ile insan olunmaz
İnsanın ilk şartı temiz yürektir
Hak dediğin şurda burda bulunmaz
Kutsal olan bir gönüle girmektir

Ele,bele,dile hakimsen eğer
Irkına,cinsine vermezsin değer
Her insan kıyısız deryaymış meğer
Kutsal tek değer var o da emektir

Aklın tandırında pişirip sözü
Erit belleğini donduran buzu
İnsanlık tavrının en onursuzu
Zulüm kırbacına boyun eğmektir

Her uzun gecenin vardır sabahı
İnsana hasımsan unut Allah’ı
Barışa alkış tut,dışla silahı
“İnsafsız avcının dostu köpektir”

İlimdir hayatta hakiki mürşit
Onunla insanlık bulmuştur geçit
Kainat kaledir akıl da zabit
Doğru olan uygarlığa gitmektir

Ölüler diriye sağlar mı yarar
Aklı olan Hakk’ı insanda arar
Gönül bir kandildir aşk ile yanar
Mutluluk evrenden zulmü silmektir

Her kim ki verirse insana zahmet
Yolu karanlıktır,dünyası zulmet
Ona yabancıdır bil ki merhamet
Meyvesi olmayan kuru değnektir

Unutma ki insan en büyük değer
Toprakta çiftçidir,ocakta asker
Dileğin kalplere girmekse eğer
Bunun yolu insanlığı sevmektir