Yaşam:
Derya deniz,
Ölüm, kör bir kuyu.
Aşk, bir sel.
Öfke; deli rüzgâr,
Kin ve nefret, ruha eziyet.
İhtiras, bir illet.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
İnsan olmak bir hüner... Hem de ne hüner... İnsanım diye meydana çıkıp böbürlenenleri yağıp gürlemeleri gördükçe bir kuytuya çekilip insan nedir hüner nedir vicdan nedir insaf nedir,din nedir iman nedir mümin kimdir müşrik kimdir...ve daha nice ikilemeleri düşünüp durasım geliyor.
insanlar bütün canlılr gibi ölümlüdür. o kukuya ne zaman gireceğin belli olmaz. aşk insan hayatından her zaman var olan bir olgu taşımasını bilmesen zaten afet olur.öfke her insanın her an kapılabileceği bir tavırdır .ama kendini kontro etmesini bilmeli.zaten kendini kontrol etmese o zaman felaket doğar.kin ise bence suçtur.aslnda insanların inanmaları zerafat sahibi olmaları. dürüst omaları nezaket sahibi olmalarıda insan olmanın temel öğelerindendir.kısa bir şiirle hayatın tüm alanlarını anlatmışsınız perihan hanım . yazılacak ne varsa zaten değinmişsiniz. kutluyorum güçlü kaleminizi.saygılarımla.
kalp kirmasi çok kolayda gönül almasi çokmu zor
sen yinede aldigin her titresimi hayra yor
çok fazla zamanada birakma hiç herseyi
buz tutmus yüreklerin çözülmesi zormu zor
ayni yasanmisliklarin benim yüregimde biraktigi izleri kendi dizelerimle sizinle paylasmak istedim yüreginiz dert görmesin tebrikler saygilar
MERHABA,
ŞİİRİNİZİN BİTİMİNDEKİ
HİKAYE KISMINA
BİRAZ İÇİM ÜZÜLDÜ
NİYE?
ÇÜNKÜ
BENİ
GÜLER YÜZÜMDEN
SAMİMİ SEVECEN OLUŞUMDAN
KENDİLERİNE LAYIK GÖRÜPTE
ASLINDA HİÇ BİR ZAMAN LAYIK OLAMADIKLARI HALDE
AYRI AYRI KANATANLARI HATIRLADIM
SIRF ONLARIN ADINA
İNSANIM DEMEKTEN UTANÇ DUYMAMAK ADINA
KENDİ KENDİMİ
ONARMAK İÇİN
GİRİP ÇIKTIĞIM
BİTİMSİZ KÖR KUYULARI
HATIRLATDI
SAYGILAR!
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta