İnsan Olmak Şiiri - Halil Yılmaz Hıtmiye

Zor sanat, insan olmak
Şu insanı anlamak zor
Çiçek bozuğu içli, resim gibi
Masum, acınası bu yüzün yüreğinde
Karanlık uçurumlar, katran kuyuları
Gizemli labirentler olmasa
Derinliğine olgun, olgunluğuna derin
Mevlana olup, kucaklasak evreni
Ve bozulan tövbeleri
Türkçenin peygamberi Yunus’un
Göz yaşı gibi duru, o ulu ırmağında
Bir damlacık su olsak, yunsak, ak pak
Şeyh Bedrettin misali
Ortak, her şey ortak
Yarin dudağından gayrı her şey, diyebilsek
Yüzümüz yüreğimizle örtüşse
Kendimiz, hep kendimiz olsak
Sözlerimizde, gözlerimizde
Riya ve cila olmasa
Yürü bre Hızır Paşa
Senin de çarkın kırılır bir gün desek
Hainin, yalancının yüzüne, ta yüzüne tükürebilsek
Darağacına yürüyen Pir Sultan Abdal
Olduğumuz gibi görünsek
Göründüğümüz gibi olsak
Doğru, dosdoğru dost
Enâl Hakk kurbanı Hallacı Mansur
Babasını bile hicveden Nef-i
Derisi yüzülen Nesimi gibi
Yüzülsek, tuz doldurulsak
Zor sanat insan olmak
Şu insanı anlamak zor
Ah bir insan olsak
Eğilen, kıvrılan, sinsi bir yılan
Şu insan