İnsan Olmak Şiiri - Kemal Tekir

İnsan olmak zor dostum,
Adam gibi adam olmak.
Onuruyla yaşamak,
Dimdik ayakta kalmak.
Yaşanan bilgi çağında,
Her şey hızlı yaşanıyor,
Sevgi, saygı azalıyor,
Dürüstler hep dışlanıyor.
Çıkıyor ön plana,
Her zaman menfaatler,
Çoğu insan maskeli,
Saklı hep gerçek yüzler.
İnsanlar yabancılaşıyor,
Hem kendine,Hem çevreye.
Birbirinden kopuyor,
Kabuğuna çekiliyor.
Yalnızlaştırılıyoruz,
Hep yalnız yaşıyoruz.
İnsanların birbirine,
Kalmıyor bak güveni de.
Bencillik hastalık gibi,
Yayılıyor günden güne.
Ahde vefa edilmiyor,
Verilen söz tutulmuyor.
Herkes şikayet ediyor,
Çözümler erteleniyor.
Gerçekler gizleniyor,
Hasır altı ediliyor.
Binmişiz bir alamete,
Nereye gidiyoruz nereye?