İnsan olmak Şiiri - Şahin Doğan

Gezen tilki yeğdir, yatan aslandan.
Kaptırma kolunu, kurtul tasmandan.
Ne dosta muhtaç ol, ne başın eydir.
Açığını verme, bilsinler beydir.

Bu dünya böyledir, ezelden beri.
Düşmeye gör damdan, iterler geri.
Mal, mülk yalan ama, gözler kesen de.
Pek yakın bildiğin, eller ensen de.

Yoksa koyun kuzu, ne de bir sürün.
Ne derdini anlat, ne yerde sürün.
Varmış gibi görün, bilsinler paşa.
Olma soytarıya, sakın ha maşa

İster isen dostu, bir tane yeter.
Sırrını verirsen, yatsıya tüter.
İlim bilenlerin, yolunda yoldaş.
Cahil olan ile, olma arkadaş.

Kaç dil bilirsen bil, gönül dili bir.
Ne kaldı Karun'dan, sadece kibir.
Küçülür mü insan, hoşgörü ile.
Zalime sivri tut, suya mühürle.

İnsan olduğunu, her makamda bil.
Kayarsa ayağın, olursun zibil.
Yoksulun yok ise, sofrada aşı.
Komşunun birazcık, ağrısın başı.

Ne oldum yok bizde, kimbilir yarın.
Ağrımaz mı sandın, sende ki karın.
Secere bozuksa, tuz olsa rögar.
O akan bellidir, ne yapsan kokar.

Gün bugün bekleme, pislikten arın.
Kaç para pul eder, boyun miktarın.
Huyu güzel olan, akçedir peydir.
Görünüşte değil, gerçekten beydir.