İnsan Olmak... Şiiri - Mehmet Şahan

İnsan olmak kolay mı? Evet, der kime sorsan!
Su-i zandan kurtulmaz, yine de hayra yorsan!
Bir bardak tuzlu suda kopartır velveleyi,
Ben insanım demekle, insan olmuyor insan!

İki süslü söz ile kelam ehli olunmaz,
İşmar ile göz ile selam ehli olunmaz!
Sanar herkes uykuda, nice eler eleği,
Nefsi heva emekle, insan olmuyor insan!

Az çıkar uç beyleri, görseniz de istisna,
Tez bıkar böyleleri, deseniz de müstesna!
Deme sakın kaygıda, ters giydirir yeleği,
Birkaç kaşık yemekle, insan olmuyor insan!

Akıl edip bir defa sormadan ahvalimi,
Benden fazla arzular Hakk’a irtihalimi!
Zannedersin oldu da sevindirir feleği
Kuru, kuru sevmekle, insan olmuyor insan!

Âlim olsa da şaşar, duası sövgü gibi,
Cehalet boydan aşar, yergisi övgü gibi!
Keser gibi döndü de devindirir dileği,
Yanlış fetva vermekle, insan olmuyor insan!

Yeri göğü tarasan, kendini nihan sayar,
Ne var diye arasan, mülkünü cihan sayar!
Efsanede, öyküde övündürür bileği,
Kaf Dağı’nda görmekle insan olmuyor insan!

Şahan der ki arkadaş, senin benden farkın ne?
Bir değil mi Yaratan? Güvendiğin çarkın ne?
Bulunduğun mevkide, ne doldurur küleği?
Zevki sefa sürmekle, insan olmuyor insan!