İnsan Olmak Şiiri - Mehmet Ufuk Peker

Ne kadar övünsem az ben olmakla
Deliyim biraz
Çok ta yalnız bir hayatım
Bir de sevebiliyorum kendimi
Bütün değerler alabildiğine açık
Benim olan değersizliklere
Tüm karanlıkları
Tüm dört duvarları
Tüm haksızlıkları
Yalnızlığım kurabilir ancak
Yanlışlar da benim eserim
Yaşadıklarımla sınırsız bir keyfim
ve bir nefretim var
Tüm zamanların yüküyle hamalım
Ancak ben yapabilirim bu kadar emeği
Savaşlar da benim eserim
Zayıf yanlarım var yine de
Mesela tanıdık bir yüz
Doğum ile ölüm arasına sıkışmış
Anaları ve babaları soruların
Sancıları gelecek zamanların
Sevmek var mesela
Türkü söyleyebilmek
Konuşmak gibi kısıtlı bir yanım
Sonram var bir tarihe ihtiyacı olan
Gölgem var bir bedene ihtiyacı olan
Işık var gözlerimi kamaştıran
Ve benim elimde her şey
Ya yaşam bulacak yolunu
Ya kabul edeceğim tüm zıtlıklarla sonumu