İnsan Olduğumu O An Anladım

Ağlayarak doğdum,gülmeyi öğrendim
Konuşmayı,koşmayı,sevmeyi sevilmeyi
Okumayı yazmayı,kavgayı öğrendim
Ekmek tutmayı,terketmeyi,terkedilmeyi.
Büyüdükçe hayallerim, küçüldü dünyam
Aşkı tattım ne olduğunu anlayamadan
Ayrılığa ağladım, ağladım
İnsan olduğumu o an anladım.

Kurşunlar geçti üzerimden
Kirli savaşların içini gördüm
Zorla çıkarılmış balık gibi denizden;
Zorbalıkları, acımasızlıkları gördüm
Dağlara denizlere sarıldım
Şiirlere,şairlere sevdalara ağladım
İnsan olduğumu o an anladım.

Köşe sonlarında el açan çocukları
Duvar diplerine terk edilmiş kadınları
İnsanca yaşayamayan insanları
Ben’leri tanrı olan insanları gördüm.
Aç kaldım, açıkta kaldım.
Kalbim acıdı ince ve derin
Yüreğimde fırtınalar durmadı
Her gün yüzlerce insanın ölümüne yandım
İnsan olduğumu o an anladım.

Kadınların koynuna demir attım
Yalnız sokak köpeklerine acıdım
Sokak köpekleri yalnızlığıma ağladı
Dik durdum, eğilmedim, bükülmedim
Bir şehirden başka bir şehre sürüldüm.
İçimdeki yangın söndü,külleri savruldu
Her şeye alışır insan, dedim
İnsan olduğumu o an anladım.

10.11.2009