İnsan.....
Neden çok özler ki birini,
Var mı bir sebebi,
Yada olmalı mı?
Yanındayken,
Kelimeler birbirinden kaçarken,
Mesafeler uzadıkça,
Neden susmaz içindeki.
Özlemek....
Bir kavram mı?
Herşeyi barındıran içinde,
Yada.....
O ana duyulan,
İhtiyaç mı sadece.
Kimi özler insan,
Yada kim seni özler,
Ve en çok,
Hangi zamanın içinde,
Yazdığım her şiirde,
Gizli öznem,
Yada gizli özlenen.
Ben seni,
Hece hece yazdım kalbime,
Nakış nakış işledim,
Yüreğimin her köşesine,
Konuşsa......
Neler anlatacak yüreğim de,
Susmalı.....
Sen de biliyorsun dimi,
Böyle olmak zorunda.
Yoksa kaç vakit geçti,
Kaçar gelirdin.
Yada ben ona inandım,
Belkide öyle avuttum.
Düğüm düğüm oluyor sözcükler, Anlamsızlaşıyor bir yerden sonra,
Olsun....
Ben seni böylede seviyorum.
Sen sussanda olur belkide,
Küssemde,
Kızsam da çocuk gibi,
Kaçıp kaçıp,
Sana geliyorum rüyalarımda.
Orasıda yasak değil ya,
Kime ne,
Öyle seviyorum işte....
Karınca,
Kararınca,
Kimse bilmeden.
Gizlice özlemek kelimesine gelince de,
Bende karşılığı sana çıkıyor.
Sende neyse karşılığı,
Bende sensin,
Biliyorum.....
Kayıt Tarihi : 25.9.2025 23:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!