Bencillik var ise vicdan çalışmaz,
Vay nefsim diyenden ortam geçilmez.
Kendin bilen kişi, hale alışmaz,
Alışmak dertse de, ilaç içilmez.
Kendini yeterli gören akılsız,
Naçar kaldığında olur şekilsiz.
İnsanlar kalmasın dostsuz, vekilsiz,
Kimsesize kimlik değer biçilmez.
Kendini düşünen eli düşünmez,
İnsan yükü ağır, kolay taşınmaz.
Varlık ve yoklukta yanlız yaşanmaz,
Felakette, zengin, fakir seçilmez.
İnsan toplumsal bir varlık olmuştur,
Yaşamı toplumda anlam bulmuştur.
Çünkü çevresinden huylar almıştır,
İyilik almışsa, insan küçülmez.
Sen kendini değil eli de düşün,
Paylaşıp, bölüşme zor ise işin.
Durmuş oğlu artar mutlu gülüşün,
Yanlız dan ıssız a kalkıp göçülmez.
Hüseyin Durmuş 3
Kayıt Tarihi : 29.8.2024 07:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!