İnsan Kendini Bu Kadar Sevdirir Mi

Elim kolum gözüm ağzım
Yalnız yokluğunda fark edilen bişey seni sevmek.
Bu kapının kilidi, bu da anahtarı.
Yalnız bizim ve bizden olanların
Girebildiği, bi kaç odası hariç.
Ne kadar benimse o kadar senin.
Ağzım ağzının kapağı
Bedenin incir yaprağı.
Nereye gidersen git
Kaçta dönersen dön
İçinde SEN olduğun,
Kabuğun,Evin
seni sakınan derin.
Ne kadar hayat varsa hepsine ben de talibim

Her şeyin içinden görünüyorsun.
Sen yürüyorsun, sen konuşuyorsun,
El yazım, annem babam, adım
Değişmesi mümkün olmayan yanım.
Cek akşamın perdesini
Özleyecek yerim kalmadı.
Hiçbir yerde olmayalım yine
Her şeyle.
Dibe inene kadar azar azar
Yada birden birden dol.
Al kendini, sonra geri ver
Usluluğum sensizlikten
Dalgalandır denizimi…
Bir gün ineceğini bildiren
Kitabımın üzerine koy elini,
Bazen korkutuyor onun bu
çıkıp seni görme Hevesi.
Heh işte tuttu yine çocukluğu,
Tutturdu mu tutturur,
Ne kadar kaldı sana gelmeme?
Saat sen di yola çıktım.
Bir saat sensizlikten sonra işteydim.
Çay, kahve, iş güç derken,
Her on dakikada bir seni düşündüğümü saymıyorum,
Sana üç saat onbeş dakika var.
Harfler seni yazabilmek için,
Kelimeler seni anlatabilmek için,
Resimler seni tanıyabilmek için
Çiçekler kokunu ayırt edebilmek için
Ve ben seni sevmek için yaratılmışım.
Sensizlikte ne işim var!
Cennetten çıkıp işe gelinir mi?
Yazık değil mi bana
insan kendini bu kadar SEVİNDİRİR Mİ?
sevdirir mi?