Bile bile aynı kâğıdı açıyorum: kendimi sınamanın ağırlığı hergün artsa da.
Saat kaç olmuş... hâlâ bir çocuk yürümemiş sokakta!
Sabah da, akşam da kül boşaltıyorum: yanan zamanın.
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Artık duymuyor, dağlardan yankılanıp işitmiyor. Doğadan uzakta kendinden uzakta iletişim bilişim içinde ama kendisini duymuyor. Ben kendimi duymuyorum. Ama düşününce her şeyi duyuyorum. Başımızda medya canavar hiç bir şeyi duymayalım diye bizi düşündürmüyor. Kulaklarımda siyasetçilerin bed sesi. Benim sesim değil.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta