İnsan İşidir. Şiiri - Necdet Erem

Bu aleme gelip, azıcık kalmak,
Hasret ateşine, tutuşup yanmak,
Kendini burada, ebedi sanmak,
Sanırım aldanan, İnsan işidir.

Her şeyi emrine, amade sanmak,
Halini unutup, gaflete dalmak,
Hırs ile uyuyup, hasetle kalkmak,
Kibrine yenilmiş, İnsan işidir.

Unutmuş aczini, görmez fakrını,
Yüklenmiş sırtına, dünya kahrını,
Göremez hayvandan İnsan farkını,
İnkar batağında, İnsan işidir.

Arasa ruhunda, vardır cevherler,
Semada melekler, onu överler,
Hak aşkıyla, kora dönen sineler,
Aşka düşüp yanmak, İnsan işidir.

İyilik, kötülük, onda karışık,
Şeytanına yenik, nefsle barışık,
Gelmezse Mevladan O’na bir ışık
Karanlıkta kalmak, İnsan işidir.

Küreler, zerreler, onunla vardır,
Sıkılınca ruhu, dünyalar dardır,
Haddini aşarsa, durağı nardır.
Tamuya girmekte, İnsan işidir.

Cennet var olalı, yolunu gözler,
Ondan sadır olur, en güzel sözler,
Ötede gülecek, imanlı yüzler,
Kararıp kalmakta, İnsan işidir.