İnsan İnsana Şiiri - Seyfi Karaca

El kadar yüreğin
Siperhaneden giysilerini üstüne kafes eden
can evinde aşki sebepler yüzünden
ülkesi hep göçmen olan darazılı nefeste
kimi zaman içi içine sığmayan büyük
......sonsuz bir sevinç
Dalda serçelerden dünya şeyleri tarifsiz bilen
Her dağında azıcık insan insana ahbap
Azıcık ekmeğe umut insan insana
Aydan aya...yarımlarını ancak tamamlayan
Bitaragı gece aynalarının
Ve hayali gözbebeklerine gizlilerle
Akşamı uyuyup sabahı uyanarak
Kokar gibi hemen koynunda gül
Bulamazsa karanfil...
Ne kadar acı ve görgün olsa da
Dünün hazan bahcesi adı bir başka bahar
Gökyüzünün dudak kenarında
Gene gel bir zaman da gün
Güneşle öpüşerek yarının ilini aşk bilen
O güzel düğünle hayat kendini bulup
Kim kimi sevmişse azıcık aşkla
İnsan insana
Onun dizi dibinde turabı olup aşk....
Dünya evine girecektir

Seyfi Karaca..........Ekim / 10