İnsan Hep Yanlız. Şiiri - Hakan Kaaradağ

Nedendir bilmem, adını koyamadığım nice umutlar saklı
bu çocuk yüreğimde. Hep çiçeklerim büyümeden kopartıldı belkide bu yüzden, korkuyorum.

Kimseye ihtiyaç duymadan yaşamak mümkün degil mi?
Hepmi birilerine ihtiyaç duymalıyız. İnsanlar bu kadar güvensizlerken bunu yaşamak çok zor. Yine başa dönüyorum.

Kime güvenip sarıldığımda kalbim iki kat parçalandı,
dost, aile, ve sevgi hepsinde ayrı bir acı ayrı bir gözyaşı
ve yalnızlık bitmeyen yalnızlık, yaşadım.

Bazen saklıyorum korkak ürkek yüreğimi insanlardan, bir savaştan kaçmış korkmuş bir çocuk gibi yalnızlığın gölgesine sıgınıyorum.
insanlar neden bu kadar kötü bilmiyorum, ama çok korkuyorum, bir gün kötü olmaktan onlar gibi olmaktan korkuyorum işte. İnsanlar korktukları için belkide yalnız.