İnsan gibi insanız Şiiri - Gürsel Pal

Haykırıs - Kenan DOGULU
Susarsın kelimelerin bilinmezliğinde,
Anlatamazsın bir düğüm olur heceler
Çıkmaz olur ağzının içinden, boğulursun.
Kaç gece yaşarsın saymazsın,
En derininden koyar acılar sana
Koyar yüreğine kocaman bir kayayı.
Göz yaşıyla ıslatır her gece, bir sabahı.
Küllükler dolar taşar, duman kaplar odayı,
Kimseler bilmez için için kapanıp ağladığını.
Sanırlar ki mutlusundur, huzurlusundur yerinde
Bilmezler kaç şafak söker bir gecenin içinde.
Psikolojik sorunlar baş gösterir bazen birdenbire,
Elini kolunu bağlasan durmaz yerli yerinde.
Yamalı gecelerin yarım kalmışlığında,
Çok aldanmışım bu hayat denilen hayatın yanlışlığında,
Yaşamak gelmiyor bazen aklıma,
Bir küfürde savuruyorum bazen ben hayatıma.
Susarsın kelimelerin bilinmezliğinde,
Boğarsın kelimeleri tek tek yüreğinde.
Ağlarsın iki damla yaş akıtırsın yangınlarına,
Söndürürsen ne ala, söndüremezsen dahada yanarsın
Olup olduğunca.
Bir şiir yazarsın gecenin birinde,
Bir kelime ile başlarsın bazı şeyleri anlatmaya.
Düşünmezsin bazen ne yazacağını,
Yazdığın hayatından bir kesitmiş
Anlamazsın o anda hayatını yazdığını.
Kimi dostlar gelir okur,
Bu neyin nesi saçma sapan der,
Kimisi de bu benim hayatım değil ki der
Okumadan yorum yapar gider.
Anlamazsın gecenin ne melun olduğunu,
Anlamazsın sen gecenin beni nasıl yorduğunu,
Sadece güzel olmuş tebrik ederim diye yazarsın,
Yazmak zorunda olduğun için belki de,
Öylesine yazar kendi Dünyana kaçarsın.
Hepimizden bir çıkar bazen,
Birimizden hepimiz çıkarız.
Biz biziz canda,
Kendimize hep aynada bakarız.
Bir kelimede olsak,
Biz bizde yaşayan canlarız.
Susarız kelimelerin bilinmezliğinde bazen,
Kelimeler bize değil, biz kelimelere yanarız.
Bir tek doğru verirsek insanlara canlar,
İşte biz o zaman insan gibi insanız.