İnsan gibi insan... Şiiri - Oktay Çekal

İnsan gibi insan…

Bir çılgınlık yapmak, geliyor içimden,
Yıkmak tabuları ve sarsmak geliyor,
Boğuyor böle hayat, beni taşımaz,
Dağıtmak geliyor, dağılmak içimden.
Hapsettim hep beni, bende sakladım,
Çıkmak geliyor içimden, taşmak geliyor,
Bir ömür tükettim, taviz vermeden,
Bu ömrü geri alıp, kaçmak geliyor,.
Hayatı sil baştan, yaşamak için.

Çıkan her rüzgâra, kapılan ben,
Bir yaprak yalnızlığında, sararan ben,
Hep kuruyup, yerlere savrulan ben,
Yeter artık, bu kader olamaz ki;
İçimden kaderi baştan silip, yazmak geliyor.

Hayat çok tatlı, insanlar acı,
Güvensen bir dert, güvenmesen ayrı,
Mücizeyi yok eden, insan değil mi?
İnsanlıktan kaçmak, geliyor içimden,
Yüreğim yanıyor, bedenim acıyor,
İnsan gibi insan, arıyorum ben.

Oktay ÇEKAL
26.05.2011-14.58