Ritimsiz bir tınıdan kopup savrulmuş figanlardan
Payıma sen çalındı yalnızlığın gaybana dergahından
Titreten bir ayrılığın ruha açtığı keskin ayazlardan
Ben kavruldum, sen olup savruldum yitikçe umutlardan
Baktım sonra, boşlukta avare salınan insan eskisi guruhlardan
Kendimi aradım kaybolmuşça, savruk bir sonbahardan
Buydu hepsi bu kadardım ben, sensizliğin zifirinden arta kalan
🍁🍁🍁🍁🍁
10.05.2019
Aygül MudurluKayıt Tarihi : 10.5.2019 16:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Velhasılı Kelam Kitabımdan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!