İnsanların Şikayetleri Şiiri - Hüseyin E ...

İnsanların Şikâyetleri

İnsanlar en çok geçimden şikâyet eder.
Cebinden eksilen paradan,
masada küçülen ekmekten,
ömür boyu çalışıp yine de doymayan sofralardan.
Bir ömür boyunca taşıdıkları yük
hep ağır gelir,
ama kimse sırtından indirmeyi bilmez.

Sonra sağlıktan yakınırlar.
Bir baş ağrısının uykuya ket vurmasından,
bir hastane koridorunda sabaha kadar beklemekten.
Herkes bilir ki,
ilaç bazen bedeni iyileştirir,
ama kalbi kırılmış bir insanı
hiçbir doktor tam onaramaz.

Zamandan şikâyet ederler en çok.
Dakikalar hızla geçer,
ömrün ellerinden kayıp gidişini izler herkes.
“Hiçbir şeye yetişemedim” der biri,
“Bir gün kendime bile uğrayamadım” der diğeri.
İnsan, hep bir yerlere yetişmeye çalışırken
kendine geç kalır aslında.

İlişkilerde şikâyet çoğalır sonra.
“Anlamadı” der dudaklar,
“Sevmedi” der gözler.
Ama herkesin istediği basittir aslında:
Biraz değer görmek,
biraz anlaşılmak.
Kimse çok şey istemez;
ama küçük şeyler bile çoğu zaman eksik kalır.

Adaletsizlikten şikâyet ederler.
Bir taraf çok kazanır,
öteki taraf aç uyur.
Kimisi yıllarca çalışır,
yine de bir evi olmaz;
kimisi tek imzayla
dünyaları sahiplenir.
Ve herkes içinden aynı sözü fısıldar:
“Bu dünya adil değil.”

Yorgunluk gelir sonra.
“Çok çalışıyorum” der biri,
“Dinlenemiyorum” der diğeri.
Ama insan bilir ki,
yorgun olan aslında bedeni değil,
ruhundur.
Çünkü sürekli koşuşturur,
ama nereye gittiğini çoğu zaman bilmez.

Sonra suskunluk başlar.
Şikâyetler dile düşmez artık,
ama gözlerde biriken gölgeler konuşur.
“Hayat böyle mi olmalıydı?” diye sorar içten içe herkes.
“Bunca koşuşturma, bunca sancı, bunca hüsran
ne içindi?”
Cevap ararlar,
ama çoğu zaman bulamazlar.

İnsanların şikâyetleri değişir zamanla.
Kimi açlıktan yakınır,
kimi yalnızlıktan,
kimi de anlamın eksikliğinden.
Ama kökü hep aynıdır:
Ya ekmek eksiktir,
ya sevgi,
ya da umut.

Ve bil ki,
her insan aslında aynı defteri taşır sırtında.
Kimisi sayfalarını yüksek sesle okur,
kimisi sessizlikte yırtar atar.
Ama hepsinde aynı cümle yazılıdır:
“Biraz daha huzur isterdim.”

Ve bütün bu sözlerin sonunda,
söyleyecek tek bir hakikat kalır:
İnsanlar en çok şikâyet eder.
Hüseyin Erdinç