Öz kardeşin olsa dostundur sanma.
İnsan has dostunu kendi yaratır.
El durup dururken olmaz düşmanın.
İnsan düşmanını kendi yaratır.
Kimseler kimseye köle doğmaz'ki,
İyilik ,kötülük gökten yağmaz'ki,
Bir muhteris yere ,göğe sığmaz'ki,
İnsan zindanını kendi yaratır.
Çıplak doğan asil,köle doğar'mı,.
Bu zulüm insafa,akla sığar'mı,
Öz canını seven cana kıyar'mı,
Her can celladını kendi yaratır.
Doğmamış çocuğa don mu biçilir,
Ona vekaleten din mi seçilir,
Eskiler gider de yeniler gelir.
Her akıl dinini kendi yaratır.
Celal derki herkes yanar derdine.
Bülbüller katlanır gülde dikene.
Hayat sevgi verir sevgi ekene.
Herkes sevdiğini kendi yaratır.
Kayıt Tarihi : 8.1.2019 03:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Celal Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/08/insan-dusmanini-kendi-yaratir.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!