Kimi Haccâc-ı Zâlim gibi zulmeder,gönüller yıkar...
Kimi Neron misâli yangın çıkarıp bir şehri yakar...
Kimi de toplumda sessiz bir nûr ırmağı gibi akar...
Hepsinin hammaddesi aynı ve üflenen nefes aynı;
İnsan var şeytana göz kırpar,insan var RAHMAN'a bakar...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta