İnsan dediğin nedir,bir aciz canlı,
Üç günlük dünyada nefsine bile hükmedemeyen zavallı.
Dünya bir alem nara ki matem,
Gelip geçiçidir insan dünyaya dalıp giden.
Ne bir umut var ne de çaba!
Sonra der rabbim bizi bağışla
Bahara benzer insan,kışını bekler gibi,
Ömrünün son deminde yalnız bir kurt gibi.
Gündüzün geceye döneceğini bilir insan,
Lakin gittiği yolun sonunu düşünmez insan.
Bu dünyada dost var mıdır bilmem!
Dost olan Allah (c.c.) başka kelam bilmem.
Allah deyu diller,lakin yürek der mi?
İnsan hiç kaptansız gemiye biner mi?
Yürekler olmuş bir çöl,sıcak ve kavurucu,
Diller olmuş akrep,zehirli bir sokucu.
En değerli şeydir zaman,
Bir de bu kelimeyi tersten oku o zaman
,
İnsana akıl boşuna mı verildi?
Elbet onun da vardır bir sebebi.
Düşün düşün,hep düşün!
Sen düşün ki İslam büyüsün.
Anla arık sen Eşref-i Mahluksun! ! !
Sen nefsine değil Allah'a kulsun...
Kayıt Tarihi : 22.8.2016 22:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!