Ne kadarda cok kaybım oldu bu hayatta
Ne vaadler verildi bana nasılda bırakıldım yarı yolda
Nasılda o inci tanesi sözler mazide kaldı bir anda
Ne hissettiysem onu yazdım bu kagıda
Dostluga keder getirmedim deger de bicmedim
Dostlara sevgide ve saygıda sınır cizmedim
Eyer ben sevdiysem sonuna kadar gittim
Bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim
Bazen cok kırıldım belki bazen de kırdım
Ama hata insana mahsustur dedim.
Af ettim af diledim kimileri birden fazla kırdı kalbimi
ama yinede Ben onları af ettim.
onlar belki saflıkla yargıladı beni beklide icten ice sinsice güldüler
ama asıl unuttukları sey şuydu ben aldanmadım
aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar
bir insan kaybının ne oldugunu bilemedikleri icin kaybetmek onlara
alışkanlık ve ihanet haline gelmiştir
oysa ben hic insan kaybetmedim sadece zamanı geldiginde
VAZGECMEYİ BİLDİM O KADAR
İNSAN DEGER VERDİGİ KADAR DEĞERLİDİR dostum
HalilberkeKayıt Tarihi : 20.9.2010 04:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)