İnsan Büyüdükçe Yalnız Kalıyor

akıp giden bir rüzgardı
bir sokağın köşesinden
ve gelip geçen bir çaylak aşığın izleriydi sokakta

kayan yıldızlara özendim ben her zaman
ve bütün umutlarımı bir kutuda biriktirdim
çocuktum,küçüktüm,anlamsızdı bütün güzel hayallerim
hayallerim benimdi
ve ben hayallerimi umutlarımla birleştirdim
- çocuktum -

bir amca söylemişti bana
- her zaman küçük kal ki
kapı aralıklarında tek başına kalma -
ve bir gün büyüdüm
şimdi ne o amca kaldı
ne de kapı aralıklarında yalnızlığımı paylaştıklarım

akıp giden bir şehirdi belkide
- elimdeki rakıdan kime ne -
şu yanıp sönen ışıklar
onlar kadar kararsızım artık

ve şu kapı aralıkları
- sadece bana yer kalmış -
artık iyi anlıyorum
insan büyüdükçe yalnız kalıyor..