gök ağlayınca,
toprak gülerdi...
toprak gülünce,
gök tebessüm ederdi...
insan bunun neresindeydi?
rüzgar esince,
bulutlar gülerdi...
bulutlar ağlayınca,
toprak tebessüm ederdi...
insan bunun neresindeydi?
insan;
zirai ilaçlardaydı...
kimyasal atıklardaydı...
araç egzozlarındaydı...
elektronik eşyaların ışınımlarındaydı...
ağaçların katliamındaydı...
ozonun aşınmasındaydı...
betonlaşmadaydı...
termik santrallerin bacalarındaydı...
doğa,
insanın doymazlığına
çok öfkeliydi...
Fikret Turhan-Yalova,
05.06.2014
Kayıt Tarihi : 5.6.2014 22:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!